Δε μας έπρεπε να καζαντήσουμε
στο κάτεργο
αυτού του απαίσιου ειδωλολάτρη
του χρόνου
γράφοντας ποιήματα από ανάγκη
Μοίρα μας ήταν η ελευθερία και η αγάπη
στην εξέδρα της δημιουργίας
σε μιαν οικία ελλειπτική να ζούμε
ένα τσαρδάκι
να εφορμά το πνεύμα
από τις ρωγμές των τοίχων με βοή
να μπαίνει η νύφη
να μη χωράει το φόρεμά της
το πλουμιστό με όλα τ’ αστέρια του ουρανού
από τη μισάνοικτη σκεπή
με χίλιους να παίζουν αυλούς
οι αγγέλοι
και να σωπαίνουν όλοι οι ποιητές
καθώς μέσα και έξω
δε θα χωρούν
ανεμίζοντας από χαρά
τα πρόσωπά μας
όταν θα αγκαλιαζόμαστε
και θα μιλάμε
Τάσος Θεοφιλογιαννάκος
Αλεξάνδρεια, 12 Φεβρουαρίου 2013
