Tag Archives: Σύγχρονη Έκφραση

Τα Ψάθινα Καλάθια Μέσα στους ασφυκτικούς μαχαλάδες της πόλης, με τα ανυπόφορα εφιαλτικά κτίρια, με τον αφόρητο εξαμβλωματικό τρόπο μιας υλικότητας άναρχα δομημένης, σε μια χοάνη σκοτεινή από θόρυβο, λαμπιόνια και ανθρωπομάνι, έχοντας χάσει σχεδόν κάθε λογικόν ειρμό και ελπίδα, … Συνέχεια →

Εχθές Εχθές, την Κυριακή το πρωί, κατευθυνθήκαμε προς την εκκλησία του Ευαγγελισμού. Επί της οδού Σαλέχ Σάλεμ στεκόταν πάλι εκείνος. Ο χωρίς πρόσωπο άνθρωπος. Από κάποιο φοβερό έγκαυμα, τα μάτια, η μύτη, τα αυτιά του είχαν αφανιστεί, είχαν μεταβληθεί σε … Συνέχεια →

Δε μας έπρεπε να καζαντήσουμε στο κάτεργο αυτού του απαίσιου ειδωλολάτρη του χρόνου γράφοντας ποιήματα από ανάγκη Μοίρα μας ήταν η ελευθερία και η αγάπη στην εξέδρα της δημιουργίας σε μιαν οικία ελλειπτική να ζούμε ένα τσαρδάκι να εφορμά το … Συνέχεια →

Του Τάσου Θεοφιλογιαννάκου Αλεξάνδρεια 28 Δεκεμβρίου 2012 Είναι παραμονή Πρωτοχρονιάς. Παράφωνα αντηχούν ακόμα στα αυτιά μου τα κάλαντα των παιδιών. Κείτομαι σ’ένα παλιοκρέβατο, σ’ ένα στρατιωτικό ράντζο που τρίζει, σε υπόγειο ευρύχωρο δώμα, ανήμπορος, άρρωστος. Λιμνάζει μέσα μου βουβός πόνος … Συνέχεια →

Μια ενδιαφέρουσα συλλογή με σατυρικά σκίτσα του Pawel Kuczynski, ενός Πολωνού εικονογράφου με στυλ που μοιάζει παιδικό αλλά θίγει σοβαρά θέματα με έξυπνο τρόπο. Αξίζει να σημειωθεί πως ο Kuczynski έχει πάρει περισσότερα από 92 βραβεία, από την αρχή της … Συνέχεια →

Ποιά μάνα υπομονή -Mέσα στην κοσμοθάλασσα, μέσα σ’ αυτήν την απέραντη χωματερή των επιθυμιών, πορεύεσαι μόνος, χωρίς μιαν οσμή πατρίδας, σε τόπο και χρόνο   ξεγυμνωμένο από πολιτισμό και ιστορία. Πες μου λοιπόν πλάνητα έλληνα, κάτω από τα ράκη της ύπαρξής … Συνέχεια →

Η λογοτεχνία – λένε πολλοί – είναι ασήμαντη και ευφάνταση ενασχόληση των τακτοποιημένων ως προς τα βιοτικά ή αρρωστημένος μετεωρισμός του νου – λιποταξία από τις έμπρακτες οφειλές προς τους οικείους και την κοινωνία ευρύτερα – κατ’ επέκταση. Με γνώμονα … Συνέχεια →

Επανακάμπτω στο θαλασσί το ουράνιο στην αγαλλίαση του κόλπου σου εμβαπτίζομαι πάλι – σμικρύνομαι – με τους γλάρους τους πάλλευκους που αργοπετούν ανάερα – ήπια και αγέρωχα –

Σήμερα το πρωί στην αγορά, δεξιά και αριστερά μέχρι την κορυφή του ανηφορικού δρόμου, πληθώρα φρούτων και καρπών ποικιλώνυμων· σωροί από ψάρια νεκρά, σε καφάσια με πάγο· κότες και κουνέλια έτοιμα για σφαγή. Βαδίζω μετά προσοχής, αποφεύγοντας δυσώδεις οχετούς και … Συνέχεια →

Αλεξάνδρεια, 24 Φεβρουαρίου 2011 – Ανακάρδιο! Ήταν φωνή έξοχη, διάτορη, θαρραλέα, αφρός κύματος, δόνηση πάθους έμπυρη, από ένα ωχρό φάσμα του θεού Πανός, με βλέμμα διαπεραστικό, οξύ, όλο σπινθηρισμούς υπόκωφους μεταλλικούς. Εξέταζε περιπαιχτικά το ύφος μου, καθώς περιεργαζόμουν αμήχανα τα … Συνέχεια →

Του Τάσου Θεοφιλογιαννάκου Τι γυρεύουμε πίσω από τις λέξεις; Τι γυρεύουμε τις νύχτες πίσω από τις λέξεις, μόνοι χωρίς Θεό χωρίς αγίους ανάδελφοι νωχελικοί παραιτημένοι; Άτεχνη η ζωή μας και δύσκολη, δε χωνεύεται από κιοτήδες και ποιητάρηδες ξέπνοους.. Σερνόμαστε κάθε … Συνέχεια →

(Η Αλήθεια είναι ποιητικό γεγονός. Το περιεχόμενό της δεν είναι γνωσιολογικό ή επιστημονικό, αλλά ερωτικό και προσωπικό.) του Τάσου Θεοφιλογιαννάκου H Αλήθεια είναι ποιητικό γεγονός. Αρχικά η υπόμνησή Της γίνεται από τους πετεινούς που αναταράζουν με τις φωνές τους το … Συνέχεια →

Του Τάσου Θεοφιλογιαννάκου Εχθές είδαμε πάλι τη θάλασσα. Τα χαλίκια, τα βράχια και τα πόδια των παιδιών γνώριζαν την αρχέγονη κίνησή της. Διαλείμματα αντανακλάσεων φωτός και σκιάσεις δέντρων στην επιφάνειά της – περιγραφές σχεδόν αδιάφορες πλέον. Γνώριμη συνήθεια η θάλασσα, … Συνέχεια →

    Του Τάσου Θεοφιλογιαννάκου   Υπάρχει κάποιος αναμενόμενος ανάμεσα στις φωτιές και τις πέτρες; Εκείνος που θα έρθει με αληθινή σάρκα και με δραστικό απλό λόγο θα διαπεράσει σα ρίγος πρώτα τα φύλλα των δέντρων, ύστερα θα δω το … Συνέχεια →

Του Τάσου Θεοφιλογιαννάκου Κρατώ ένα κεράκι και παρατηρώ το λιανοτρέμουλο της μικρής φλόγας σαν κοφτές ανάσες ημιθανούς νεοσσού στην παλάμη πάνω τη ζεστή και τα χνώτα αφερέγγυου αγυιόπαιδου. Βρίσκομαι στα βρόχια του αδεκάστου και απηνούς χάρου, του πανίσχυρου τίποτα, απορροφώντας την αδιαφορία στο βλέμμα, … Συνέχεια →

του Τάσου Θεοφιλογιαννάκου 24/9/2009 Άκουσα μια μέρα τον λειψό ήρωά μου, που φαντάζεται ότι είναι ποιητής, να κηρύσσει το δικό του προσωπικό μανιφέστο με στόμφο, στην πλατεία Κοτζιά, ανάμεσα σε αλλοδαπούς και περιστέρια, κάτω από την εποπτεία του αναξιόπιστου χειμωνιάτικου … Συνέχεια →

του Τάσου Θεοφιλογιαννάκου 26/10/2009 (Αυτές τις μέρες συγκινούμαστε. Δεν επιτρέπεται όμως η καπηλεία των οριακών στιγμών του ανθρώπου. Το ΟΧΙ το πανανθρώπινο των αρχαίων εκείνων πολεμιστών, εκείνου του τραγικού πανάρχαιου χορού της οικουμένης, κυλούσε στο αίμα τους από άγνωστη πηγή, … Συνέχεια →

του Τάσου Θεοφιλογιαννάκου 21.01.2010 Στενοχωρημένος εξέρχεται από το χώρο εργασίας του. Μετράει τα αργά βήματα του  στην  οδό  Ακαδημίας.  Προσέχει  τις πλάκες στο  πεζοδρόμιο. Σκύβει χάμω. Νοερά  σωριάζεται  στου  κήπου  το χώμα, απέναντι από το πνευματικό κέντρο του  Δήμου  Αθηναίων.  … Συνέχεια →